Als ik van mijn sokkel kon afdalen, dan zou ik meteen naar Café Bierlokaal De Engel lopen om eigenaar Bas Boerrigter een troostende hand op de schouder te leggen.

Want ik zie het al eeuwen vanaf mijn hoge uitkijkpost: de mysterieuze verdwijning van bierglazen uit onze Oldenzaalse horecazaken. Het is net alsof er 's nachts kabouters door de stad trekken die glazen verzamelen voor hun eigen minibar.

Bas vertelde in de Tubantia hoe hij als 15-jarige zelf een asbak en kandelaar meepikte uit wat later zijn eigen café zou worden. Dat noem ik nou karma in optima forma! Het universum heeft blijkbaar een gevoel voor humor – en ironie. Nu staat hij aan de andere kant van de bar en ziet hij zijn eigen glazen verdwijnen alsof ze benen hebben gekregen.

Vanaf mijn sokkel heb ik door de eeuwen heen veel gezien. Soldaten die door onze straten marcheerden, kooplieden die handelden op de markt, en ja... ook mensen die spulletjes meenamen die eigenlijk niet van hen waren. Maar bierglazen? Dat is een moderne vorm van reliekenverzameling! Vroeger bewaarden mensen een stukje van mijn mantel, nu nemen ze een glas mee van De Engel.

Ik begrijp het wel, hoor. Een bierglas is een tastbare herinnering aan een mooie avond met vrienden. Net zoals de kerktoren van de Plechelmusbasiliek een herinnering is aan eeuwen van geloof en gemeenschap. Alleen... die toren kunnen jullie niet in de rugzak stoppen.

Bas heeft een slimme oplossing bedacht: logo's op alles plakken. Dan kan iedereen zien dat het van De Engel is. Ik zou zeggen: ga nog een stapje verder! Maak van die glazen échte Oldenzaalse souvenirs. Met een tekening van mijn sokkel erop, of de basiliek. Dan kunnen mensen ze gewoon kopen in plaats van... eh... 'lenen'.

Want uiteindelijk gaat het toch om dat gevoel van verbondenheid? Mensen willen een stukje van hun favoriete plek meenemen naar huis. Net zoals ik vanaf mijn sokkel een stukje van Oldenzaal in mijn hart draag, willen zij een stukje van De Engel in hun eigen vier muren.

Dus beste Bas, en alle andere horecaondernemers van onze mooie stad: zie het als een compliment. Als mensen jullie glazen zo graag willen, dan maken jullie blijkbaar indruk. En wie weet, misschien komt die asbak van vroeger nog eens terug. De cirkel is dan rond – net als een bierglas.